ಕೆಮ್ಮು

ಅದು ತೆಂಕಣ ಗಾಳಿಯ 

ಅಮಲೋ.
ಒಡಲ ಮಂಥನದ
ಕಿಡಿಯೋ.

ತಲೆ ಏರಿ, ಎದೆ ಮೀಟಿ,
ತೊಡೆ ತಟ್ಟಿ
ಅಬ್ಬರಿಸಿದಾಗ,
ಮಾತು ಮರೆತಿದ್ದ
ಮಂದಿ ಎಲ್ಲಾ
ಕೆಮ್ಮಿದರು.

ಕೆಮ್ಮು. ಕೆಮ್ಮು.
ಭಯಂಕರ ಕೆಮ್ಮು.

ನಿಂತರೂ ಕೆಮ್ಮು.
ಕುಂತರೂ ಕೆಮ್ಮು.
ಎದ್ದರೂ ಕೆಮ್ಮು.
ಬಿದ್ದರು ಕೆಮ್ಮು.

ನಗುವನ್ನು ನುಂಗಿ
ಕ್ಯಾಕರಿಸಿದ ಕೆಮ್ಮು.
ಕರುಳ ಜಗ್ಗಿ
ಅಳಿಸಿದ ಕೆಮ್ಮು.

ಮಲಗಿದವರನ್ನು
ಗಾರಿ ಉಗುಳಲು
ಎಬ್ಬಿಸಿದ ಕೆಮ್ಮು.

ಎದ್ದವರನ್ನು ಕುಗ್ಗಿ
ನಡೆಸಲು,
ತಲೆ ತಟ್ಟಿದ ಕೆಮ್ಮು.

ಬೀಗಿ, ಬೈದು,
ಗೊಳೋ ಎಂದು ಅತ್ತು.
ತಲೆ ತಿಪ್ಪೆ
ಮಾಡಿಕೊಂಡರು
ಹಲವರು.

ಬಿತ್ತಿ, ಎತ್ತಿ,
ಕೆರೆ-ಕಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿ,
ತಮ್ಮ ಕೆಮ್ಮಿಗೆ
ರಾಗ ಕೊಟ್ಟು,
ಕವಿಯಾದರು ಕೆಲವರು.

ಹೇಗೆ ಕೆಮ್ಮಬೇಕೆಂದು
ಹೇಳಿ ಕೊಡಲು ತಿಳಿದ
ಬಲ್ಲವರು
ಸ್ವಾಮಿಗಳಾದರು.

ಸ್ವಲ್ಪ ಜೋರಾಗಿ ಕೆಮ್ಮಿ,

ಆಶ್ವಾಸನೆ ನೀಡಿ.

ಕೆಮ್ಮನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳ

ಮಾಡಿಕೊಂಡ‌ ಧುರೀಣರು‌  

ಸರ್ಕಾರ ಕಟ್ಟಿದರು..

ಕೆಮ್ಮನ್ನು 

ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿಡಲು.